Hoe is het mogelijk - ik geloof je!

Een gedicht of een artikel/toespraak, een lied - of bij mij een blog schrijven, hoe gaat dat in z'n werk? Daar kun je nieuwsgierig naar zijn. Vooral als iets wat iemand schrijft je zo aanspreekt dat je denkt: Wat apart dat ik elke keer zo erdoor gepakt wordt.
Dat heb ik met Rikkert Zuiderveld en ook bij enkele anderen. Maar waarom het zo is?
Bij mijzelf is schrijven in ieder geval (veel) schrappen. Maar wat maakt je 'schrijfsel' verder geloofwaardig? 

De beste methode?

De afgelopen week las ik in een artikel het verhaal van een bekende voorganger die uiteenzet hoe hij uitgebreid studie doet naar de veranderkracht van preken, wat bijvoorbeeld de beste methode is. Hij deed daarvoor een experiment door twee identieke preken te houden, de ene mét en de ander zonder humor. Zo was er snel te zien - op de echt wetenschappelijk manier, of de humor nu extra effect had. En zo kon je nog meer zaken onderzoeken.

Toch wel een nogal menselijke benadering. Ik kreeg het gevoel dat als je nu maar alles uit de kast trekt om goed over te komen en de beste methodes gebruikt, je boodschap het beste aankomt bij je luisteraars. Dat was ook wat speciaal genoemd werd. 

"Je bent aan je publiek verplicht alles op alles te zetten
de boodschap goed te laten landen"

Dat is succes wat we nodig lijken te hebben ... ook onder bloggers leeft dit thema. Maar is dat je eerste doel, ben je dáár mee bezig als je schrijft?

De Muze

Je kunt het woord 'geloofwaardig' ook een andere nadruk geven. Dan gaat het erom of wát je schrijft, je geloof wáárdig is. Dat lijkt me eigenlijk veel belangrijker dan of je populair bent en mensen met je blog (of wat het ook maar is) weglopen.

Daarover zei Rikkert Zuiderveld iets in een interview (klik hier) en dat sprak me erg aan. Het gaf herkenning dat hij er eigenlijk helemaal NIET mee bezig is of wat hij schrijft nu mooi overkomt of populair is qua boodschap. Dat maakt hem niet uit. Sterker nog, het zou zelfs verkeerd uitpakken als hij zich wel daarmee bezig hield.
  
Hoe een liedje wordt geboren? 'Er zijn geen regels voor, het is een creatief proces, aldus Rikkert, iets vanuit jezelf wat opkomt als je wat hoort of leest.'
Maar dat niet alleen, er komt nog iets bij, en dat verwoordt hij zo (bij 29.25 min): 
 

Met Gods Geest is een soort vreemde samenwerking

wat ook wel de muze genoemd wordt 
en waar je nooit precies de vinger achter krijgt

- en dat moet ook niet

want dan zou je weten hoe het moest 

 en dan is ook het mooie er af

Inderdaad, dan moet je gaan uitpluizen als je iets schrijft waarom het 'werkt', waarom het is zoals je voelt dat het goed is. 
En als het aan Rikkert ligt moeten we met z'n allen er niet mee bezig zijn wat de beste methode van schrijven is. Het is 'goed' als je voelt dat je het zo moet zeggen als het er uit komt.
En dat laatste is wat hij 'de muze' noemt, de inspiratiebron waardoor er iets opborrelt en je er woorden aan kan geven. 

Als je schrijft vanuit de Geest die in je werkt, vanuit je geloof, is dat pas écht geloof 'waardig'... en dat is wat je vóelt als lezer, het mooie. Wat er afgaat als het allemaal routine wordt.

Rikkert is ten eerste een poëet, maar zal zeker ook deze uitspraak van Arthur Rubinstein beamen als het gaat over muziek: 

 

You cannot play the piano well, unless you are singing within you

 

Hier wordt namelijk ook iets genoemd wat van binnen zit. En gaf iemand ook net afgelopen week, de volgende toepassing bij deze uitspraak:
'De piano is hier te vergelijken met je hart. De plek waar je relatie met Christus Jezus zich bevindt. Dan zing je diep van binnenuit.'
 
Zingen en spelen, maar ook schrijven, spreken, bloggen ... wat dan ook, het is pas geloof wáárdig, als het uit je hart komt.
Niet een mooi kunstje wat je telkens kan herhalen, maar een geheim wat je niet moet willen snappen, maar wat er zonder voorbedachte rade ineens is, vanuit de 'Muze' in je hart.

Dan zal het de persoon aanspreken, die het nodig heeft -en gelukkig hoef ik daar niet over na te denken en mee bezig te zijn of dat wel goed zal komen. 
Het mooiste is voor mij, vanuit mijn hart en geloof, te kunnen delen wat ik meemaak. En schrijf ik het voor mezelf, maar ook met de hoop dat anderen er wat aan hebben.

Niet perse mooi - Paulus zou zeggen: niet met schittering van woorden. En soms met vrees en beven - want iets delen van jezelf is niet altijd makkelijk - maar wel écht, hoe het is. 
Van binnenuit.
Want alleen dán kan het bij de ander binnenkomen.