Lege wasmanden en niets meer aan de lijn... dat is altijd maar van korte duur. Natuurlijk heb ik nog veel mensen in huis, daar zal het zeker aan liggen, maar ook is het een gegeven dat het er nu eenmaal bij hoort: de was gaat altijd maar door.
Soms frustrerend dat het nooit 'af' is, als een gebed zonder eind...
Het plaatje bij dit onderwerp, met de filosofische huisvrouw, is natuurlijk een knipoog naar Descartes, die zei: 'Je pense, que je suis!' Ik denk, dus moet ik wel bestaan! Zo kun je als huisvrouw denken dat je bestaat om te zorgen dat elke keer de was maar weer weggewerkt wordt... de wassende huisvrouw, het wordt bijna je identiteit...
Een vergelijking
Onwillekeurig vraag ik me ook wel eens af - als ik die vergelijking met die eindeloze was mag trekken - wat Gód daar nu van vindt: al die mensen die - ook als gelovige - steeds maar weer zonde op zonde stapelen. Als wij daarover gingen hadden we allang gezegd: 'Het is nu meer dan genoeg geweest, ik stop ermee. Steeds maar weer dezelfde dingen vergeven en dan ook zeker nog vergeten...'
Want voor gelovigen geldt dit ook en is het om moedeloos van te worden als je naar jezelf kijkt (zoals ik ook geregeld zucht bij het zien van weer een lading was ...) al die zonden die geregeld weer de kop op steken...
In plaats van geregeld weer de fout in te gaan, wil ik namelijk wel eens wat 'volmaakter' zijn dan vaak het geval is.
Maar God heeft een eindeloos geduld en het is nooit te vergeefs dat we bij Hem komen; als we onze zonden belijden is Hij trouw en waarachtig om ze te vergeven en ons te reinigen (te wassen) van alles wat niet goed is, zonden, alles waar we vies van worden...
Het meest bijzondere
In Christus ziet God ons zelfs als volmaakt, geen smetje of spatje is er meer op ons te zien...
Hoe kan dat? Omdat Christus volmaakt is, en God zijn Zóón ziet, als Hij naar óns kijkt... Dat is 'in Hem zijn...'
Wat bijzonder! Evie zingt erover (een LP die ik vroeger al had, stond dit nummer op)
Verse:
Clean before my Lord I stand
And in me, not one blemish does He see
When I placed all my burdens on Him
He washed them all from me
Chorus:
Why did I wait so long
To learn, such a living song
And how could I stay so close
Without seeing Him, Never seeing Him
Clean before my Lord I stand
And in me, not one blemish does He see
When I placed all my burdens on Him
He washed them all from me
Oh, why do you wait so long
To learn, such a living song
And how can you stay so close
Without seeing Him, Never seeing Him
Clean before my Lord I stand
....
Een mooie boodschap, dat God ons als volmaakt ziet. Maar waarom dan toch vaak dat gevoel van falen? Het is de tegenstander die ons maar steeds de put in wil praten dat 'het nooit wat zal worden met mij'... En dat ik nog harder mijn best moet gaan doen om beter en heiliger te worden. (Maar het zal nooit lukken!)
En als we dat denken, zijn we onbruikbaar voor Hem en is het doel van satan bereikt. We moeten daarom ook niet proberen steeds heiliger en beter te worden, want dan komen al die inspanningen uit onszelf en dan weet ik zeker dat het niets zal worden. (En het kan dan maar zo een eigen gerechtigheid worden, waar we stiekem zelfs trots op kunnen zijn)
Als we wéten dat er in onszelf niets is waar God iets mee kan beginnen, dán zal het gebeuren dat je iets mag doen of zeggen voor een ander waarvan je ineens weet, dat het van Hem komt en niet van jezelf. En zal het nooit zo zijn dat je daar (al is het diep in je hart) dan trots op bent...
... en als we ons hiervan bewust worden, krijg je een ander zicht.
Niet meer te beschuldigen
Want al zondigen we nog zolang we in dit lichaam zijn, ik hoop dat op grond van bovenstaand voorbeeld, het duidelijk is dat we ons niet meer hoeven te focussen op wat we steeds maar weer fout doen...
De grond van satan om ons aan te klagen bij God, (zoals ook gebeurde bij Job... ) is er niet meer - Jezus heeft ons gekocht en betaald met zijn eigen bloed - daarom God heeft onze zonden in de diepten der zee geworpen. Niet meer te vinden zijn ze!
Hieronder heel mooi bezongen door Elly en Rikkert en zo belangrijk dat deze boodschap diep in onze harten wordt gegrift...
Want dát is de goedheid van God, zo machtig is Hij!
Een zo veel gróter wonder dan aardse voorspoed en geluk...: het wonder dat Hij onze zonden heeft weggedaan... en we vrij mogen zijn.
Wat we hier nu verder ook mee maken, het is klaar...
Zo hoog als de hemel is boven de aarde
Zo machtig is Hij in Zijn goedheid voor ons
Zo hoog als de hemel is boven de aarde
Zo machtig is Hij in Zijn goedheid voor ons
Al je zonden, toe denk er niet aan
Want Hij heeft ze weggedaan
Zo hoog als de hemel
Is Zijn goedheid voor ons
Zo ver als het oosten is van het westen
Zo ver doet de Heer onze zonden van ons
Zo ver als het oosten is van het westen
Zo ver doet de Heer onze zonden van ons
Denk er niet meer aan, neem ze niet mee
Ze zijn in de diepste zee
Zo ver als het oosten
Zijn de zonden van ons
Nee, nooit klaar..... omdat het altijd weer vuil wordt. Dat is met veel dingen in het huishouden zo. Ook je huis, het beddengoed. Als je iets produceert is het op een gegeven ogenblik af... klaar. Maar huishoudelijke taken gaan steeds maar door. Het is inderdaad een beeld van ons zondige bestaan waarin we steeds reiniging nodig hebben. Reiniging door het bloed van Christus, zoals ook in ons lichaam bloed de functie heeft afvalstoffen af te voeren en het lichaam weer te voorzien van nieuwe zuurstof.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk doen we dat ook in ons huishouden. We maken niet alleen schoon, maar we maken het gezellig. Met een bloemetje, een geurig kopje koffie..... met onze aanwezigheid, onze liefde.
De gewassen kleren ruiken heerlijk fris.
Zo verzorgt en bemoedigt de Here ons steeds.
Leuk om weer eens een liedje van Elly en Rikkert te horen.