Van God los, de goede oplossing?

serie 'lijden' 3

Een paar dagen geleden las ik een opvallende uitspraak, in een artikel dat ging over een voorganger die in een crisis terecht kwam (dat gaat ook hen niet voorbij - en dat is op een bepaalde manier maar goed ook, want wat heb je aan perfecte voorgangers?)

Maar juist als voorganger was dat ook wel even schrikken, want je hoort andere gelovigen op het goede spoor te zetten en hoe kan je dat nog als je zelf het spoor even bijster bent? Niet gemakkelijk. Tot hij een bijzonder advies kreeg:

Laat God los! (Kan dat goed uitpakken dan?)

Ja, dat kan vreemd overkomen. God los laten en zónder Hem verder gaan. Is dat iets wat zou kunnen helpen of wordt het anders bedoeld dan het op het eerste gezicht lijkt?

Toen ik er eens over nadacht zag ik dat deze opmerking eigenlijk alles te maken heeft met God God laten zijn (waar ik het de vorige keer over had)
'Hem los laten' kun je toch ook zien als: los laten wat mijn beeld is over hoe God is en wat Hij zou moeten dóen, vooral in moeilijke situaties.
En is hier de boodschap, laat God los... Pin Hem niet vast op hoe wij vinden dat Hij wél of niet zou moeten handelen.

o-o-o-o-o-o-o-o-o

Als wij God niet begrijpen komt dat toch vaak doordat wij op een menselijke manier naar Hem kijken; we hebben een ideaalbeeld van God als Vader en vervolgens vullen we dat alles voor Hem in ... (waar ik zo mee zat, want het matchte niet met wat ik zag gebeuren) Zo moet Hij aan ons beeld en aan onze verwachtingen voldoen.

Maar Hij is geen mens zoals wij dat zijn, en Zijn gedachten zijn dan ook véél hoger dan onze gedachten.
En dit is blijkbaar het blogje van de quotes, want er komt ineens weer eentje bovendrijven die hetzelfde zegt:

Als je werkelijk gelooft dat God Go(e)d is, 

laat Hem dan de dingen doen die Hij doet!

(Hansees)

Ja, dát is ten diepste Hem los laten... en steeds opnieuw noodzakelijk. En in hoeverre ik dat loslaten kan (zag ik nu), precies zóver kan ik Hem ook vertrouwen - kan ik vertrouwen dat Hij goed is en dat Hij daarom ook weet wat goed voor óns is.
Bovenstaande quote zou ik even aan willen vullen met 'onze dingen' waarmee we Hem (en daarmee onszelf) vaak in de weg zitten:

Laat Hem dan de dingen doen die Hij doet en dwing Hem - in je gedachten of gebeden - niet tot iets anders.

En dat is het moeilijkste. Want durf ik dit, zelfs als Hij dingen toelaat die wij in de verste verte niet begrijpen en die ons pijn doen? En pijn en verdriet kunnen we moeilijk rijmen met God zelf ... mijn gevoel protesteert tegen pijn en lijden.
Toch heeft God meer met pijn te maken dan we zouden denken, want ook Hijzelf is pijn en verdriet niet uit de weg gegaan ...

Als we die twee kanten zien, dat Hij wéét waar we doorheen gaan, omdat Hij een God is die hoog boven alle situaties staat en het overziet - maar dat Hij tegelijkertijd een God is die mens is geworden en aan den lijve heeft ondervonden - en daarom ook wéét - wat het is: eenzaamheid, verdriet, pijn en lijden mee te maken ....

Dan is dat des te meer reden, om het aan te durven Hem te vertrouwen en Hem de dingen te laten doen die Hij doet.

Geen verzet meer ... en voor mij betekent dat: geen innerlijk verzet meer tegen wat ik zag en zie, wat God laat gebeuren in het leven van Zijn kinderen ...
Al is die overgave iets wat in de praktijk steeds weer opnieuw nodig is. Ik denk totdat ons leven hier voorbij is.

Nu toch even één tekst, omdat die eigenlijk hetzelfde zegt; een tekst die ik altijd al wel kende maar die ik nu weer opnieuw leer begrijpen:

Laat af .... en weet dat Ik God ben! 

Psalm 46: 11

Oftewel, laat los! Andere vertalingen zeggen: 

Staak de strijd (want dat is het!)
Geef het op
Be still - and know that I am God. 

Ja, dan daarna weten dat Hij God is. Dit 'weten' kun je ook alléén dan met je hart aanvaarden als je de strijd opgeeft.

En al is ons hart dan nog onrustig, toch kunnen we telkens weer, stil worden.