Maar nu met de warmte van de laatste week, bloeien ze beide uitbundig; ik heb er zelfs nog nooit zoveel bloemen aan gezien. Dat is bijzonder, want de planten die ik buiten in wat potten heb, moeten minstens elke dag een dikke plens water willen ze het halen en niet verdrogen door de hitte.
Je kunt er een mooie vergelijking mee maken. Namelijk dat als onze omstandigheden misschien moeilijk of zelfs echt zwaar zijn, we zijn als die planten, en er juist dan, toch mooie bloemen te voorschijn kunnen komen (terwijl wij denken dat het niets meer wordt). Ongeveer zo als we vaak lezen over de vervolgde kerk, en bedoel ik de gelovigen in landen waar het niet gemakkelijk is om christen te zijn omdat het misschien wel je leven kost, en zeker je baan of je familie en vrienden. En toch groeit juist dáár het aantal gelovigen veel harder dan hier in Nederland, waar we uiterlijk gezien alles hebben wat ons hartje begeert. Zij weten namelijk wat het is God nódig te hebben.
Groei in hitte en met weinig water, door lijden heen klinkt tegennatuurlijk. Het is voor ons vaak onzichtbaar aan de buitenkant; wij zien iemand in de gevangenis, of in een werkkamp... of in iemands persoonlijk leven: moeilijkheden, pijn... Maar God ziet de groei, het resultaat wat ontstaat als we echt van Hem afhankelijk (willen) zijn.
En als we echt opletten en leren om ook zo te kijken, zien wij (steeds vaker hoop ik) wat God ziet....
Zoals ik in de hitte ineens al die bloemen zag aan die twee orchideeën in de vensterbank...
Want onze lichte verdrukking, die van korte duur is,
brengt in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg.
Wij houden onze ogen immers niet gericht op de dingen die men ziet,
maar op de dingen die men niet ziet;
want de dingen die men ziet, zijn van het ogenblik,
maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig
Dank je wel. Wat een mooie blog. verschillende dingen raken me!
BeantwoordenVerwijderenhttp://sieraadvooras.blogspot.nl/
... maar op de dingen die men niet ziet -- Amèn!!
BeantwoordenVerwijderenMooi die orchideeën! Een gedachte van God, vorm gegeven in een bloem.
BeantwoordenVerwijderenZo mogen we ook elkaar tot bloei laten komen, door het levende water dat God door ons heen geeft.
Soms moeten er takjes of blaadjes verwijderd worden. Soms moet er gesnoeid worden. Soms bloeit een bloempje tussen twee straatstenen omhoog.
De bloemen, de vruchten die ontstaan zijn tot Gods verheerlijking.
Als ik 's zomers de wind hoor ruisen door de korenvelden, denk ik wel eens aan deze tekst:
Psalm 65:14 De velden zijn bekleed met kudden,
de dalen zijn bedekt met koren;
zij juichen, ook zingen zij.
Wat groeit en bloeit juicht en zingt tot eer van God.
Zo ook met ons leven als we gewied en gesnoeid zijn door hemelse discipline en geplant volgens een goddelijk patroon.