Letterlijk is het bij ons thuis vaak niet zo stil en lijkt me het wel eens heerlijk, niet al die drukte om je heen.
De figuurlijke stilte als de plotselinge storm wat is geluwd, dat is hoe ik het maar even omschrijf. Die stilte is in afwachting van wat er gaat gebeuren, maar je weet nog niet wat.
En is er geduld nodig om te kunnen wachten tot het duidelijk wordt. En je niet in verwarring te laten brengen door alle geluiden om je heen, alle opmerkingen en adviezen van anderen.
Je zou het kunnen vergelijken met de vliegtuigstand. Soms staat mijn mobieltje ineens in die stand en dat betekent dat je geen berichtjes kunt ontvangen, niet kan bellen.... Je bent even onbereikbaar, zoals je onbereikbaar bent als je in het vliegtuig zit en los bent van de aarde, onderweg van de ene plek naar de andere ...
Wel even heerlijk rustig. Even bewust geen bereik. Maar uitgetild boven alles waar mensen zo druk mee zijn.
Een beetje te vergelijken met iemand die in het vliegtuig zit. Op reis. De geplande reis ging door.
Dan is er ineens die paar weken geen constante (internet)verbinding (waar we elkaar met z'n allen gek mee maken, het steeds bereikbaar moeten zijn); als je aangekomen bent op je bestemming, is het écht in de vliegtuigstand.
Los van alles in Nederland, alle drukte en hectiek die we in ons kleine propvolle landje altijd hebben. Niet zo gek eigenlijk!
Weg van alle bureaucratie en alle regeltjes. Van de mensen die altijd druk zijn, geen tijd hebben voor de dingen die er echt toe doen in het leven.
Nu genieten van de puurheid om je heen ... the color green ... zoals je zou willen dat het altijd was.
De natuur ervaren zoals die rechtstreeks van de Schepper komt.
Be praised for all Your tenderness ... zoals onderstaand lied het zo prachtig zegt.
~~~~~~~~
Want nee, Hij was niet in de storm, niet in de aardbeving of het vuur - al lijkt het zo omdat het zo indrukwekkend is.
Maar in de zachte bries. In de stilte.
In de tenderness...
En in die stilte mogen we, zoals Elia toen, bij Hem komen.
Misschien juist wel als er stormen en welhaast aardbevingen in ons leven zijn waar we God maar niet in hebben kunnen ontdekken.
Dat we dan ook echt stil durven zijn, als het ware in de vliegtuigstand.
Even onbereikbaar voor de ruis van de wereld en de omstandigheden om ons heen - zoals het ook is als je het drukke Nederland met alle sores even achter je hebt gelaten -
Om zo tot rust te komen. Tijd nemen om te dúrven luisteren.
En te kunnen horen ... in die zachte bries.
His tenderness.
The Color Green
"And the moon is a sliver of silver
Like a shaving that fell on the floor of a Carpenter's shop
And every house must have it's builder
And I awoke in the house of God
Where the windows are mornings and evenings
Stretched from the sun
Across the sky north to south
And on my way to early meeting
I heard the rocks crying out
I heard the rocks crying out
Be praised for all Your tenderness by these works of Your hands
Suns that rise and rains that fall to bless and bring to life Your land
Look down upon this winter wheat and be glad that You have made
Blue for the sky and the color green
that fills these fields with praise
that fills these fields with praise
And the wrens have returned and they're nesting
In the hollow of that oak where his heart once had been
And he lifts up his arms in a blessing
for being born again
for being born again
And the streams are all swollen with winter
Winter unfrozen and free to run away now
And I'm amazed when I remember
Who it was that built this house
And with the rocks I cry out
Be praised for all Your tenderness by these works of Your hands
Suns that rise and rains that fall to bless and bring to life Your land
Look down upon this winter wheat and be glad that You have made
Blue for the sky and the color green
Be praised for all Your tenderness by these works of Your hands
Suns that rise and rains that fall to bless and bring to life Your land
Look down upon this winter wheat and be glad that You have made
Blue for the sky and the color green
that fills these fields with praise"
that fills these fields with praise"
Dank je wel. Dat is voor mij heel erg herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderen