Mooi om dan ook aan je vader te denken, maar het gekke is dat ik dat niet speciaal deed. Wel was het de verjaardag van mijn opa, hij was daarom wel in mijn gedachten.
Maar hoezo een speciale dag. Er is blijkbaar niet genoeg aandacht voor 'vaders', voor 'moeders'...
Zou dat echt zo zijn? Of is het een puur commercieel belang; het bloemetje wat gekocht wordt is wel het minste wat mensen dan doen en als je het bij elkaar optelt is het economisch gezien al heel interessant. En bij een bloemetje blijft het meestal niet, als je de folders moet geloven. Het wordt al gekker en duurder wat vader nodig heeft. Kassa!
Voor mensen die nooit vader (of moeder) zijn geworden, of die hun kinderen niet kunnen zien, is al die vaderdag-aandacht van de laatste dagen al helemaal véle bruggen te ver.
Waarom is er tegenwoordig voor elke groep van mensen wel een bepaalde dag vastgesteld?
Vandaag 20 juni is bijvoorbeeld wereldvluchtelingendag, uitgeroepen door de VN. Heel bekend is ook wereldkanker dag en zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. Van een 'internationale vrouwendag' tot 'de week van de chronische zieke' (zou het echt helpen in de praktijk?) en alles wat men verder bedenkt.
(Dan heb ik het nog niet eens over de hypes van speciale activiteiten zoals 'challenges' -een heel bekende was die voor ALS- en sponsoracties voor van alles en nog wat)
Natuurlijk is aandacht voor onderzoek belangrijk en het is nodig dat er meer bekendheid wordt gegeven aan mensen die het extra zwaar hebben door ziekte of andere moeilijke omstandigheden zoals grote armoede, vervolging, gevangenschap.
De hamvraag
Maar toch, waar is de spontane aandacht die er elke dag zou horen te zijn voor mensen om ons heen, in welke situatie ze zich ook bevinden?
Zijn we niet meer sociaal genoeg om uit onszelf anderen op te zoeken die ziek zijn of eenzaam? Die het moeilijk hebben?
Kunnen we niet meer géven zondermeer? Hebben we daar echt een speciaal uitgeroepen dag of speciale uitdaging (met allerlei promotie op de sociale media) voor nodig?
Wat is de Bijbel dan actueel. Eert uw vader en moeder kennen we allemaal nog wel.
Maar wat zegt Jezus ons verder nog?
Want
Ik heb honger geleden en jij hebt Mij te eten gegeven.
Ik heb dorst
geleden en jij hebt Mij te drinken gegeven,
Ik ben een vreemdeling
geweest en jij hebt Mij gehuisvest,
naakt en jij hebt Mij gekleed,
ziek en jij hebt Mij bezocht;
Ik ben in de gevangenis geweest en jij bent bij Mij gekomen.
(Jezus in Matt 25 vers 35 en 36)
Als ik echt goed kijk wat er nu eigenlijk staat, vraagt het actie. Daden.
Zoals Jezus op een andere plek zegt:
Een ieder, die tot Mij komt en mijn woorden hoort
en ze doet ...
In theorie weten we het vaak als gelovigen heel goed. Maar mooie woorden heeft niemand wat aan, dan blijft ons geloof dood. En dat betekent: helemaal niets waard.
Wanneer wij deze tekstgedeelten echt in praktijk gaan brengen is er geen speciaal uitgeroepen dag of 'challenge' meer nodig, voor wie dan ook.
Dan hébben we oog voor anderen.
En zal het ons (zeker als gelovigen) gaan opvallen dat er mensen zijn die aandacht en hulp nodig hebben. Die zich bevinden in situaties waar zij zelf ook niet om gevraagd hebben en niet meer zelf in staat hun situatie te veranderen.
 |
| Mijn opa (19 juni 1902) waar ik op vaderdag altijd naartoe ging, was aardappelkweker en in de jaren 50/60 al bezig om na te denken over de voedselverdeling in de wereld, door een aardappelras te kweken die het in de ontwikkelingslanden goed zou doen qua opbrengst. Ook dit is Mattheus 25: want ik heb honger geleden en jij hebt mij te eten gegeven. |
Dan ga je het zien.
En is het geen vraag meer, maar gééf je van je overvloed: eten, drinken, onderdak en kleding als het mogelijk is. Daar is nog nooit iemand arm(er) van geworden. Zoals mijn opa daar al oog voor had en tot daden overging.
Dan kóm je in beweging en zoekt een zieke op die tot bijna niets meer in staat is. Je wilt er zelfs graag zijn.
(Vraag dan ook eens of je iets kunt doen)
Heb aandacht voor gevangenen als de mogelijkheid zich aandient, zonder een oordeel te hebben.
Gelukkig hoeven we daar niet hoogintelligent of rijk voor te zijn, dat is zo mooi. Er voor de ander zijn en luisteren is vaak al voldoende.
Zo geef je jezélf en dat maakt op een heel andere manier rijk.
Een rijkdom die dieper en verder gaat en meer voldoening schenkt dan aardse rijkdom ooit zal kunnen.
Een schat die we later in de hemel terug zullen vinden.
Omdat we het in wezen aan Jezus zélf hebben gedaan.
En dat is blijvend.
Dan
zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, en zeggen:
"Here, wanneer hebben
wij U hongerig gezien en hebben wij U gevoed,
of dorstig en hebben wij U
te drinken gegeven?
Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en hebben U gehuisvest,
of naakt, en hebben U gekleed?
Wanneer hebben wij U ziek of in de gevangenis gezien en zijn tot U gekomen?"
En
de Koning zal hun antwoorden en zeggen:
"Voorwaar, Ik zeg jullie, in zoverre jij dit aan één van deze mijn minste broeders hebt gedaan,
heb jij het
Mij gedaan."
(Jezus in Matt. 25: 37 tot 40)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten