Bijvoorbeeld apparaten in huis die ineens uitvallen. Of je laptop die niet meer dicht wil (en prompt had mijn mobiel ook kuren)
Het lijkt altijd een makkie; als de extra ondersteuning het doet is er niks aan de hand. Maar zónder is het ineens duidelijk hoe onmisbaar die stuurbekrachtiging is.
Want nu kon ik niets met die zware auto beginnen.
Misschien wel een heel erg voor de hand liggende vergelijking. maar in het leven van een gelovige is er ook iets wat te vergelijken is met een stuurbekrachtiging.
Alleen hebben we dat (net als bij een auto) niet zo in de gaten. We doen onze dagelijkse dingen, maken van alles mee, moeilijke en minder moeilijke dingen. We bidden tot God en geloven dat Hij er is.
Maar merken we reëel Zijn aanwezigheid en hulp? In de praktijk lijkt het vaak zo dat we toch zelf moeten handelen. Zoals je zelf de auto bestuurt.
Want er komen geen briefjes uit de hemel, al zou dat best wel es handig zijn als je iets moet beslissen en het is allemaal niet zo duidelijk.
Iemand zei eens tegen mij: Ik probeer het een tijdje zonder Hem - toen het leven zo zwaar was dat het haast niet uit zou maken of God er nu wél of niet zou zijn...
Uitzetten van de stuurbekrachtiging zou je dat kunnen noemen.
En toch, waar zouden we zijn zonder Zijn steun?
Als Hij er niet zou zijn dan zou de diepste liefde en geborgenheid ontbreken. De bodem zou onder het bestaan wegvallen, al kan het leven (ook van een gelovige!) zo moeilijk zijn dat de vraag kan opkomen: Waar is Zijn hulp dan ... waar is die bekrachtiging?
God-loos zou het leven pas écht zin-loos zijn.
Want God is liefde en licht, vrede...
En Hij is de degene die leven en adem en alles aan allen geeft - ook ongelovigen leven bij de 'gratie Gods' om het maar eens plechtig te zeggen.
Stel je een wereld voor waarin de liefde, vrede en het licht helemaal zijn verdwenen: dan heb je pas écht een wereld zonder God.
En de duivel wil het maar wat graag bereiken dat de gelovigen het af laten weten en God vaarwel zeggen. En zo zijn liefde en licht niet meer verspreiden, en we door allerlei omstandigheden zijn vrede kwijtraken.
Dat is denk ik onze strijd, om toch, ondanks alles wat er gebeurt, Zijn lichtdragers te zijn, en Zijn vrede uit te delen om ons heen.
Hijzelf steunt en helpt ons, al is dat meestal niet in allerlei grootse zichtbare dingen, in succes en voorspoed of allerlei gebeden die verhoord worden.
Nee, onze stuurbekrachtiging valt vaak niet zo op.
Maar dit is wat Hij ons wél belooft:
Zie Ik ben met u al de dagen
Hoe dan?
Door Zijn eigen Geest - daar bij de hemelvaart aan de discipelen beloofd, zodat ze kracht zouden ontvangen als hun Meester niet meer bij hen zou zijn.
Die Geest die ook ons bekrachtigt, al weten we soms of meestal niet hoe.
Want nu al meer dan tweeduizend jaar later geldt die belofte nog steeds: Hij is met ons al de dagen die er nog zullen zijn.
En wil ons leiden. Ook nu er zoveel gebeurt in de wereld - het was de zomer van de angst las ik vandaag. Vanwege alle onzekerheden van terreur, ik noemde al Nice, Maar ook vervolging, mensen die op de vlucht zijn, politieke situaties.
En die Geest zegt met ons: Kom! Want als Hij terug komt zal dat alles voorbij zijn: ziekte, dood en ellende, pijn, verdriet en gemis.
Ik kan niet wachten ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten