Comfort ye ...

Jesaja 40: 1-3
	Comfort ye, comfort ye My people, saith your God. Speak ye comfortably to Jerusalem, and cry unto her, that her warfare is accomplish'd, that her iniquity is pardon'd. The voice of him that crieth in the wilderness, "Prepare ye the way of the Lord, make straight in the desert a highway for our God." Troost, Troost mijn Volk, zegt uw God. Spreekt tot het hart van Jeruzalem, roept het toe, dat zijn lijdenstijd volbracht is, dat zijn ongerechtigheid geboet is. Hoor, iemand roept: “Bereidt in de woestijn de weg des Heren, effent in de wildernis een baan voor onze God.”

Vorige week had ik het voorrecht mee te zingen met een uitvoering van "The Young Messiah", gebaseerd op het prachtige orathorium van Händel - die qua tekst geheel bestaat uit Bijbelgedeelten uit het Oude en Nieuwe Testament; het gaat over de komst van de Messias, de komst die al achter ons ligt, maar ook wat er in de toekomst nog zal gebeuren, zijn wederkomst.
En de avond begon met: Comfort ye my people.... Troost mijn volk. 
Wat een prachtig openingslied, de troost van God zelf voor zijn volk dat al zolang wachtte op verlossing. En nu zou de Verlosser komen! 'De lijdenstijd is voorbij want alle ongerechtigheden zijn weggedaan' is wat er wordt gezongen: 'Er is voor geboet.'

Ten eerste een oproep aan het Joodse volk, Johannes was de wegbereider die het Koninkrijk aankondigde, een roepende in de woestijn. Tegenwoordig is dat een uitdrukking die aangeeft dat je tegen dovemansoren wat zegt en je niet wordt gehoord. Dat was bij Johannes ook zo, tenminste als je keek naar het volk als geheel en zeker de leiders, zij wilden hem niet. Uiteindelijk werd hij onthoofd en in de gevangenis liet hij nog aan Jezus vragen of Hij echt de beloofde Koning was - zoals wij misschien ook wel kunnen twijfelen als ons ineens zoiets zou overkomen. Maar Jezus stelt hem gerust, Hij is de Koning.

Alleen, Zijn volk heeft Hem, Jezus, ook niet aangenomen al was Hij ten eerste hun troost.
Gelukkig mogen we weten dat dit woord in de toekomst voor het volk Israël echt waarheid zal worden en ze hun God binnen zullen laten door de poorten van Jeruzalem. En ze - uiteindelijk - getroost worden. Dat is ook de eerste betekenis van deze tekst, in de toekomst zal dit gebeuren. En zoals Jesaja daar spreekt in de voltooide tijd, zullen hun ongerechtigheden daar al geboet zijn, nu inmiddels meer dan 2000 jaar geleden. 
De Bijbel heeft echter altijd diepere lagen. Troost mijn volk, is dan ook niet alleen voor Israël bedoeld maar wij mogen het ook toepassen op onszelf.

Troost, ook voor ons nu...

Wij die nu al wél geloven in de Messias die toen kwam, wij worden óók getroost door de woorden: Comfort ye my people...
De Heer roept ons hier toe, als je een lijden hebt te verduren wat haast te zwaar wordt - misschien door ziekte of andere moeilijke persoonlijke omstandigheden, en (in andere landen dan hier in het westen) in de gevangenis of werkkampen - een lijden wel héél rechtstreeks vanwege je geloof: "Weet dat je lijdenstijd volbracht is!" 
Want in Gods ogen is de tijd die we hier op aarde doorbrengen een ademtocht, een zucht. Het staat in geen verhouding tot de eeuwigheid. 
En zo gauw de Here Jezus terugkomt zal ons aardse lijden voorbij zijn - dit weten we omdat we nu al vrede met God mogen hebben omdat onze zonden zijn gedragen en vergeven, er is voor geboet.

De Trooster is onze verzegeling - we horen bij de Heer die in de hemel is. Die hoop mogen we kracht uit putten, want die geeft ons de zekerheid dat wij óók eens bij Hem zullen zijn in de heerlijkheid.
Dat eerste punt begrijpen we nog wel, hopen op iets moois wat komen gaat, en er je op verheugen, zoals je als kind voorpret hebt als je bijna jarig bent. Maar dan volgt er iets waar we toch wel even over na moeten denken - want hoe kun je ook roemen (je verheugen) in de verdrukkingen (ons lijden) en daar kracht uit putten? Paulus zegt dat 'de hoop op de heerlijkheid' die we zullen ontvangen, juist door de verdrukkingen steeds gróter wordt.

Hoe dat kan? Omdat het lijden ons volharding geeft en de hoop versterkt - want in ons lijden is God zelf aanwezig, Hij is 'de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting, die ons troost in al onze druk'... een tekst uit 2 Korinthe 1. Vanuit Zijn hart komt alles wat je kunt bedenken aan liefde en medeleven wat we nodig hebben. En die liefde is in ons hart uitgestort - we hebben de Heilige Geest ontvangen, daardoor zijn we in het bezit van al die liefde en barmhartigheid die God zelf voor ons heeft.

"Troost mijn volk" is voor mij een oproep geworden van de Heer zelf, om in geloof, zonder het nu te zien, vol te houden. Totdat Hij terugkomt en de tijd van voor mij een klein beetje, maar voor vele anderen véél lijden, voorbij is en we voor eeuwig bij Hem mogen zijn!

En het werden een beetje veel teksten hieronder, 
maar probeer ze allemaal eens te lezen 
- over lijden, troost en hoop, 
en de vervulling ervan... :)

 Paulus in zijn brief aan de Romeinen, hoofdstuk 5

1 Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus, 2 door wie wij ook de toegang hebben verkregen [in het geloof] tot deze genade, waarin wij staan, en roemen in de hoop op de heerlijkheid Gods. 

3 En niet alleen (hierin), maar wij roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, 4 en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop; 

5 en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is,

Paulus in zijn tweede brief aan Korinthe, hoofdstuk 1

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, de Vader der barmhartigheden 
en de God van alle vertroosting,4 die ons troost in al onze druk, 

zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen 
met de troost, waarmee wijzelf door God vertroost worden. 

5 Want gelijk het lijden van Christus overvloedig over ons komt, 
zo valt ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel. 

Petrus in zijn eerste brief, hoofdstuk 1

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, die ons naar zijn grote barmhartigheid 
door de opstanding van Jezus Christus uit de doden, 
heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop, 

4 tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen weggelegd is
 voor u, 5 die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, 

welke gereed ligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd. 

6 Verheugt u daarin, ook al wordt u nu, als het moet zijn, voor korte tijd door allerlei verzoekingen bedroefd,, 
7 opdat de echtheid van uw geloof - kostbaarder dan vergankelijk goud, dat door vuur beproefd wordt 

- tot lof en heerlijkheid en eer zal blijken te zijn, bij de openbaring van Jezus Christus. 

8 Hem hebt u lief, zonder Hem gezien te hebben; in Hem gelooft u, zonder Hem nu te zien, 
en verheugt u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, 

9 omdat u het einddoel van het geloof bereikt, dat is de zaligheid der zielen.