Dag moeder!

Zo tegen moederdag komen de folders alweer binnen de deur met allerlei prachtige aanbiedingen om 'moeder' blij mee te maken. Maar wat zegt dat eigenlijk... En wat is dat: de moeder-kind band...

Ik had nog een reden om eens bij die vraag stil te staan dan alleen de a.s. 'moederdag' aangezien ik deze dagen ook druk geweest ben bij mijn dochter - die ik niet zo vaak zie omdat ze nogal ver weg woont. Maar nu was er een aanleiding om eens uitgebreid op bezoek te gaan, zelfs met overnachting(en) erbij. (Haar zusjes jaloers... al hebben zij er al vaker geslapen...)

We hebben namelijk samen de slaapkamer en huiskamer flink onder handen genomen en ontdaan van de af en toe nogal heftige kleuren.

Ondertijd kwamen we aan de praat - ook even over moeder (of vader) zijn en wel omdat mijn dochter ook moeder gaat worden. En zie ik mezelf zo terug, het eerste babykamertje in orde maken en alles wat daar zo bij komt kijken... met in het vooruitzicht van de baby die je nog niet kent maar toch eigenlijk al wel. :) En ik weet nog de vreemde gewaarwording dat vanaf het moment dat het kind er is, je niet meer kunt vóórstellen dat er een tijd was dat dat wezentje er niet was. En bij de eerste maakt het de meeste indruk omdat je iets totaal nieuws meemaakt, maar ook bij de volgende kinderen was dat dezelfde ervaring: een kind, totaal afhankelijk van jou, 'is' er ineens. Het kind waar je voor altijd met huid en haar aan vast zit! (En wat altijd zo blijft, al leer je dat je ze ook los moet laten...)

**********

Als moeder (maar ook vaders kunnen zich dat indenken!) drong het ineens tot me door, dat dit gevoel van eeuwige verbondenheid ook is te leggen op God de Vader en we zo iets kunnen begrijpen van hoe Hij 'vast zit' aan ons, Zijn kinderen. Of mag ik zeggen: nog véél meer dan wij, voelt de hemelse Vader Zich verbonden met ons want Hij is een volmaakte Vader!

En de Bijbel zegt er ook wat over, natuurlijk. :)

"Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermen zou over het kind van haar schoot? 
Al zouden zij die vergeten, toch vergeet Ik u niet.  

Zie, Ik heb u in mijn handpalmen gegrift" Jesaja 49 : 15 en 16

Dat een vrouw haar kind zou kunnen vergeten, onvoorstelbaar denk ik! Na de bevalling was ik niet zo helder maar het eerste wat ik vroeg toen we weer naar de zaal gingen was: 'waar is de baby?' Oh ja, die gaat keurig mee in haar verrijdbare bedje...

Maar Gods verbondenheid met ons gaat (volgens Gods eigen woorden) nog véél verder dan de band die een moeder heeft met haar baby! Wij zijn in Gods handpalmen gegraveerd!

En wij mensen leven negen maanden toe naar de geboorte, het kind onzichtbaar maar al wel merkbaar bij ons. En als het er eenmaal is, wéét je niet meer anders... Maar God zegt dit over óns:

"Hij heeft ons immers in Hem uitverkoren vóór de grondlegging der wereld,

 opdat wij heilig en onberispelijk zouden zijn voor zijn aangezicht.

 In liefde heeft Hij ons tevoren ertoe bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen 

door Jezus Christus". Efeze 1: 4 en 5

... en Hij dacht al aan ons, lang voordat we er waren! Wat geweldig om dit te weten (en begrijpen zullen we het nooit!) dat Hij ons al kende en wilde als Zijn kinderen, vér voordat wij zelfs bestonden of we er maar één enkele prestatie voor konden leveren. Het was zelfs vér voordat de wereld bestond.

En vanwege de zondeval heeft Hij heeft er heel wat voor moeten doen om ons daadwerkelijk later bij Zich in de hemel te kunnen hebben: Zijn Zoon heeft in Zijn handen de littekens van de spijkers...

Als we nu ook net nadenken over de band tussen ouders en kinderen, zegt ons dat dan niet alles over Gods liefde voor ons? Dat God Zijn Zóón gaf om óns als zonen te kunnen aannemen? Dan zeggen we inderdaad:  

Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, 

'- en wij zijn het ook' staat er dan zo mooi achter, mochten we er toch nog aan twijfelen!

De Here Jezus wilde sterven: opdat Hij ons tot God zou brengen - ook jou als je dat wilt geloven. 

Dan ben je door geloof ook Gods kind. Wil je dat?

Hij wil in ieder geval niets liever dan ook jouw Vader zijn!