Love isn't love until ...

'n Mooie foto en een uitspraak erbij die ik mooi genoeg vond om hier te plaatsen. Het is ook een opmerking die aanzet tot nadenken of het wáár is: Love isn't love 'til you give it away... dat liefde alleen zo genoemd mag worden als je het ook weggeeft. Want als ik een heleboel liefde in mijn hart heb voor bijvoorbeeld mijn kinderen, dan is dat voor mijn gevoel al genoeg om te zeggen: 'Ja ik heb mijn kinderen lief!' Toch heeft liefde altijd gevolgen, zoals ook een tekst zegt dat een moeder haar baby niet kan vergeten maar er altijd voor zal zorgen ...

God geeft zichzelf

Of God ook liefde is, wordt in de wereld vaak betwijfeld - dan kijken mensen naar alle moeilijke, onbegrijpelijke dingen die er gebeuren en - als God liefde was had Hij dit vast niet toegestaan! -  dat lijkt een heel logische uitspraak. Ook gelovigen worstelen met dit probleem van het lijden in de wereld.
De oorzaak ervan is dat we genomen hebben (en sindsdien némen...) van de vrucht in het paradijs. Om als God te willen zijn, boven onze macht te willen grijpen - terwijl het een gave is die God ons wil géven.
Satan begon er al mee; hij wilde als God zijn en fluisterde Eva dezelfde leugen in, want als je toch 'valt' als belangrijke engel, dan het liefs met zoveel mogelijk slachtoffers in je kielzog...

Maar God néémt niet zonder het ook te vergoeden ... en zijn het vaak de sceptici die Hem allerlei negatieve hoedanigheden toeschrijven. Hij gééft! 
In de eerste plaats geeft Hij Zichzelf want Hij IS liefde. Hij kan niet anders dan geven. De Here Jezus gaf zichzelf, zelfs tot de dood erop volgde.. 

Geven wij onszelf?

Hebben we de Here Jezus lief, dan willen we onszelf toch ook aan Hém geven? Dan kán die beslissing verstrekkende gevolgen hebben. Misschien kost die beslissing je huis, misschien je werk, je gezondheid... je kind, misschien je man of je vrouw - alles wat we hier op aarde als zégen kunnen ervaren, daarvan kan God zeggen: "wil je dat ook aan Mij geven?..."
Dat is moeilijk en kan heel wat strijd kosten, maar als we het in Gods handen kunnen leggen - het zó als het ware aan Hem terúggeven, dan is dat de oplossing om misschien heel onbegrijpelijke dingen te kunnen accepteren als uit Zijn hand.
En als we dat weten - dat Hij liefde is -  maar ook die liefde ervaren hebben in ons hart, dan hoop ik dat je dat vast kan houden. Oók als je zware en onbegrijpelijke dingen meemaakt die je iets kosten wat je niet denkt aan te kunnen. Maar toch, er zal uiteindelijk iets véél waardevollers voor je klaar liggen als je hier in dit leven 'los moet laten'. 

Want God is liefde! en daarom geeft Hij je altijd iets veel mooiers terug dan wat je éérst bezat. Het probleem is dat we dat in eerste instantie niet zien; ook de mensen om ons heen zien misschien iemand zoals Job, die eenzaam op de vuilnisbelt zat en werd bespot en gemeden. - Maar Job zondigde in alles wat hij meemaakte niet en wist: 'Mijn Verlosser leeft...!' En God zegende hem uiteindelijk nog meer dan vroeger. Aardse zegeningen waren het voor Job, hij kreeg weer een hele rij kinderen, en veel meer bezittingen dan hij vroeger had. -

En wij gelovigen van het Nieuwe Testament?

Voor ons in deze tijd, is een groot geloof in de Heer en aardse zegen niet als vanzelfsprekend aan elkaar gekoppeld. Anders dan in het Oude Testament wordt tegen óns gezegd dat we ons niet moeten verwonderen, als we bijvoorbeeld vervolgd worden: 'Ze hebben Mij vervolgd, ze zullen ook jullie vervolgen' is de boodschap voor de discipelen. 'Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook jullie haten'. Duidelijk dat we niet iets groots zijn in deze wereld:

Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, 

dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). 

Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. 

En wat betreft veel bezittingen en een lang leven als je de Heer gehoorzaamd? Heel fijn als God je dat geeft! Het kan! Maar in tijden van economische crisis kun je er toch niet vanuit gaan dat Hij je die wel zal besparen. Zéker niet als er tegen Timoteus wordt gezegd dat we als gelovigen tevreden moeten zijn met voedsel en onderdak - niks geen grote plantage en een heel wagenpark... of een tweede huis in het buitenland en elk jaar enkele grote vakantiereizen.
En gezondheid en een lang leven is een zegen, maar deze schepping lijdt nog steeds en Romeinen 8 is duidelijk: Oók ons lichaam is nog aan de vruchteloosheid onderworpen en daarom zuchten wij in afwachting van de verlossing van ons aardse lichaam! En is dat te weinig bewijs? Lees dan maar eens 2 Kor 4:

Maar wij hebben deze schat in aarden vaten,

zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons: 

 in alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; 

om raad verlegen, doch niet radeloos;

vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren;

 te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende, 

opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbare.

Wat Gods liefde (terug)geeft

Wat er op ons te wachten ligt is een erfenis in de hemel! Dát is waar we op hopen en logischerwijs - zegt Paulus - is die hoop iets wat je hier nog niet ziet. Want hoe kun je hopen op iets wat je al ziet?
Het betekent dat wat God voor ons heeft klaarliggen niet in aardse voorspoed zit ... alle luxe waarmee je je kan omringen kun je namelijk zien. Ook altijd gezond zijn is niet vanzelfsprekend; het zijn niet de zegeningen die een gelovige in het Nieuwe Testament kenmerkt. Ziekte en dood zijn nog steeds de algemene gevolgen van de zondeval. Jezus Zelf geeft het ook al aan dat het een mens niets baat, als hij de hele wereld wint - alle rijkdom en aanzien en wat er meer te krijgen is. Als je daarmee schade lijdt aan je ziel, heb je helemaal niets gewonnen! Geloven, het draait om je ziel!
En het onzichtbare, wat we hopen, dat verwachten we met volharding!! Ook als we menselijk gezien hier op aarde 'verliezers' zijn en misschien wel iets van Job weg  hebben...

Ons loon komt op de strijd en is nu al grote geestelijke winst - onzichtbaar aan de buitenkant, maar een kracht binnenin ons. Liefde van God Zelf die we mogen ervaren in zware omstandigheden. Maar met een belofte in Rom 8: 17,18:

 Indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking.

Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd 

niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden.

En hoe vergoed Hij ons dan 'gemis' wat we hier en nu ervaren? Dat zegt Jezus ons zelf in Mattheus 19:

En een ieder, die huizen of broeders of zusters

 of vader of moeder of kinderen of akkers 

heeft prijsgegeven om mijn naam, 

zal vele malen meer terugontvangen 

en het eeuwige leven erven.

Laten we elkaar aanmoedigen om vol te houden als er strijd en lijden is. En als broers en zussen liefde weggeven aan de ander - Love, give it away! Ook mogen we voor elkaar bidden en dat is zo belangrijk!
Tot de Heer komt en onze hoop werkelijkheid zal worden. Dan zullen we Hem eindelijk zien en alles wat God ons wil geven - alles wat Hij bereid heeft voor degenen die Hem liefhebben.

Ik kijk er naar uit! Jullie ook??