Geheim Recept

Het ene blog is het andere niet - zo heeft mijn weblog geen vast onderwerp, zoals er mensen zijn die bijvoorbeeld een speciaal blog over koken hebben met allerlei bijzondere recepten. 
Bij mij is het: wat mij aanspreekt of waar ik erg mee bezig ben, daar kun je op wachten ... dat zal dan vast en zeker een keer langskomen in een blogje. Ook nu is dat het geval.

Want soms ontmoet je mensen die op een ander vlak wel haast een geheim recept lijken te hebben, al weet je als buitenstaander niet altijd direct waar ém dat nu in zit. Een geheime bron om door te kunnen of, te moeten - in het leven waar anderen alláng waren afgehaakt. 
Op het eerste gezicht valt het misschien niet eens op en gaan we er zomaar aan voorbij. Omdat we toch vaak ons niet zó in anderen verdiepen dat we de tijd nemen om hun verhaal aan te horen en daardoor te begrijpen hoe het echt met iemand is gesteld.

Daar dacht ik aan toen ik laatst bij iemand bleef eten en hij ging koken - en we aardig wat lol hadden over zogenaamd geheime recepten (koken met ontbijtkoek, ik kende het echt niet!) en over blogs - 'ja', zei hij, 'hoe meer pijn ik heb, hoe meer gekkigheid ik maak' ...
En het verwonderde mij toen ik me alwéér realiseerde dat zijn reserves zelfs allang op zijn en zei: 'Je kunt eigenlijk niet(s) meer, maar toch doe je dit weer gewoon en sta je te koken. Hoe is het mogelijk!' 
En had bewondering voor alles wat hij toch maar weer aanpakt en allemaal regelt.

Precies dát is wat er zo moeilijk is uit te leggen aan anderen, een ernstig zieke waar je niets aan kunt zien en die zich ook nog wel gewoon lijkt te redden als je hem even ziet of spreekt. Dan kan dat toch niet??
En hebben wij buitenstaanders snel ons oordeel (onze beoordeling) klaar: 'Ach, het valt allemaal nog wel mee want ik zag hem of haar laatst nog in (bijvoorbeeld) de supermarkt'. Ons niet realiserende dat die onderneming een grote berg inspanning kost waar je de hele dag tegenop ziet - te vergelijken met de halve marathon.

Alleen staan er bij zieken geen supporters langs de route om hen aan te moedigen, ze moeten het helemaal alleen doen. Er is geen lintje als erkenning dat er alweer een haast bovenmenselijke prestatie is geleverd. (In 'bloggerstermen': niet extra veel views voor deze prestatie en ook geen 'likes'...)
Integendeel, een chronisch zieke komt op allerlei vlak veel onbegrip tegen, wat het allemaal nog extra moeilijk maakt. De meesten van ons hebben er (logischerwijs) ook helemaal geen benul van wat het met iemand doet: het al jaren met veel pijn op je reserves leven. En dan: nog méér in te moeten leveren, en je wereldje steeds kleiner te zien worden. Ik ken en herken het wel, vanuit mijn naaste omgeving.

En nu leert het mij opnieuw me ervan bewust te zijn hoe snel ik iets 'for granted' neem. Ik kan nog zomaar zoveel dingen doen die voor mij de normaalste zaak van de wereld zijn (bijvoorbeeld over de dijk naar huis fietsen - zie ook de foto hierboven) maar waarvan een chronisch zieke moet zeggen: ja dat kan ik al geen jaren meer!

Bewust genieten van de gewone dingen is in die zin een opdracht voor ons, gezonde mensen, die we verplicht zijn aan de ernstig zieken onder ons... Dus ook niet meer mopperen als je vroeg weg moet, of dat het 's morgens regent maar geniet van de regendruppels - en race niet zo hard op je fiets dat je geen oog meer kunt hebben voor de mooie omgeving, de dauw in de ochtend of mooie bloemen die ergens bloeien...

Gezondheid is namelijk een extra zegen van de Heer - niet iets waar we recht op hebben, al denken veel mensen dat het wél zo is. Vanwege die gedachte wordt er vaak op een bepaalde manier naar mensen gekeken die maar niet beter worden... 'Dat zit geestelijk vast niet helemaal goed met die en die', is onbewust dan een gedachte die op kan komen. Een vreselijke gedachte!

Want wat weten wij ervan, zoveel pijn hebben en toch weer elke dag op te moeten staan. Daar weten wij niets van! Daar is heel wat méér moed voor nodig dan te denken dat je recht op gezondheid hebt en niet ziek zult worden, of misschien wel, maar er van uit te gaan dat God je toch zeker zal genezen.


Wij blijven in bed en bellen de dokter als we één klacht hebben van de vele die een chronisch zieke heeft. Zodat we morgen of anders in ieder geval volgende week ons een stuk beter zullen voelen. 
Iemand die altijd pijn heeft is al blij met een uurtje wat verlichting - van alle ziektes die hij heeft wordt er meestal geen enkele echt beter, in tegendeel, er komen juist steeds weer nare dingen bij.

<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>

Als we echt luisteren, kunnen we iets begrijpen van hun dagelijkse strijd om de dag (en misschien wel de uren of de minuten) door te komen. En toch ... vroeg ik me af, wat is het geheime recept waardoor er toch weer moed geput wordt terwijl er helemaal geen reden toe is?

Dan komen we bij de onzichtbare dingen want het is een bron búiten onszelf, Paulus noemt het 'de kracht die van God is' en die gaat werken als we zelf aan het eind van ons Latijn zijn. Het is de Heer zelf die elke keer weer de zin aan ons leven geeft, onze innerlijke vreugde is, zelfs bij lijden waar geen einde aan lijkt te komen.

Die kracht van God is zó nodig! Want het kost heel wat méér Godsvertrouwen en strijd om een langdurige ziekte te kunnen overgeven, dan om te geloven dat je genezen zult worden (en bij dat laatste, natuurlijk kan God genezen met één vingerknip!) Maar hoe kom ik tot acceptatie van mijn toestand als ik elke dag moet verwachten dat God mij gaat genezen?
Het accepteren ervan is juist de kunst en dat kan niemand uit zichzelf. Maar juist als je de gebrokenheid in je leven aanvaardt, dan pas kan Gods kracht daardoor openbaar worden. In de voor zieken soms wel heel letterlijk-zichtbare afbraak van de aardse tent...

<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>

Waarom ik dit nu schrijf? Niet alleen omdat ik het ten diepste wéét, maar omdat ik de waarheid ervan weer bevestigd zie, dat - al begrijpen we er niets van - God als de Trooster in het lijden aanwezig is en je door alles heen, met vallen en opstaan Hem kan blijven vertrouwen. En daarom nog steeds dóór kan waar het normaliter naar de mens gesproken niet meer mogelijk is.

Mijn wens en gebed is dat méér gelovigen dit geheime recept ontdekken. Om zelf óók te kunnen leven vanuit die verborgen kracht die elke gelovige in principe al heeft ontvangen. Waardoor je geestelijk kan groeien als je toelaat dat je verbroken wordt, door lijden heen - en zó Jezus meer zichtbaar wordt in je leven.

Wat er dan ook méér kan ontstaan, is luisteren en méé lijden met (chronisch) zieken, om daar zelf veel van te leren. En wees er niet bang voor - al zal het je misschien ook tranen kosten - want het is zo mooi te ontdekken dat juist in hun lijden God verheerlijkt wordt.

Ter illustratie een citaat van Joni

"Mijn dwarslaesie vormt voor mij het decor om 'te zijn voor de lof van zijn heerlijkheid'. 
En terugkijkend naar wat het ongeluk mij heeft gebracht zou ik niets willen veranderen. 

Vier samen met mij hoe God ook alles in jouw leven uitwerkt zodat jij ook, 'een lofoffer voor Jezus' zal kunnen zijn."

En een lied van Rich Mullins

die zingt van moeilijkheden en lijden die in je leven komen

'There's bound to come some trouble' 

There's bound to come some trouble to your life
But that ain't nothing to be afraid of
There's bound to come some trouble to your life
But that ain't no reason to fear 
I know there's bound to come some trouble to your life

But reach out to Jesus, hold on tight
He's been there before and He knows what it's like
You'll find He's there

There's bound to come some tears up in your eyes
That ain't nothing to be ashamed of
I know there's bound to come some tears up in your eyes
That ain't no reason to fear
I know there's bound to come some tears up in your eyes

Reach out to Jesus, hold on tight
He's been there before and He knows what it's like
You'll find He's there


Now, people say maybe things will get better
People say maybe it won't be long
And people say maybe you'll wake up tomorrow
and it'll all be gone !
Well I only know that maybes just ain't enough
When you need something to hold on
There's only one thing that's clear 


I know there's bound to come some trouble to your life
But that ain't nothing to be afraid of
I know there's bound to come some tears up in your eyes
That ain't no reason to fear
I know there's bound to come some trouble to your life

Reach out to Jesus, hold on tight
He's been there before and He knows what it's like
You'll find He's there

In de arena

Een boek wat altijd grote indruk op mij heeft gemaakt is "In de Arena" van Isobel Kuhn, jarenlang zendelinge geweest in China en Thailand. Waar ik me nu toe wil beperken (als dat lukt) is het gezichtspunt waar de titel van spreekt, namelijk dat we als gelovigen ons bevinden in de arena. Niet die van Ajax om hen daar aan te moedigen, maar wijzélf zijn in dit beeld een schouwspel ...

Zo'n schouwspel zijn is niet iets waar we in de eerste instantie heel blij van worden. Het is geen glitter en glamour, geen 'kijk ons nu eens stoer en geweldig zijn', het is niet aantrekkelijk voor ons vlees, ons ik (oftewel ons ego)...

Dat is ook duidelijk als we de tekst lezen in 1 Korinthe 4 waar Paulus het benoemd in vers 9 (waarbij hij waarschijnlijk doelde op de gelovigen die in die dagen in Rome voor de leeuwen werden gegooid...)

Want het schijnt mij toe, dat God ons, apostelen, 

de laatste plaats heeft aangewezen als ten dode gedoemden, 

want wij zijn een schouwspel geworden voor de wereld, 

voor engelen en mensen. 

Als we in de Arena staan, zegt hij, kijken we de dood in de ogen en engelen en mensen zien toe hoe wij het ervan af brengen, kunnen we volhouden of stoppen we ermee ...
Het leven van een christen gaat blijkbaar niet over rozen, over eer ontvangen en belangrijk zijn, al zijn er mensen die zich zo gedragen...
Dan zijn we als mensen die nu al verzadigd en rijk zijn en eigenlijk handelen we dan alsof we al koning zijn, hier op aarde... zien we in vers 8:

Maar natuurlijk – u bent al helemaal verzadigd, u bent al rijk, 
u bent al koningen geworden zonder ons.

 Was u maar koningen geworden, dan zouden wij het ook zijn.

Maar zo is het niet! - wás dat maar zo, zegt Paulus, jullie grijpen op de dingen vooruit, want dan was ik het mét u geworden ... (en inderdaad, eens zullen we met Christus koningen zijn over de wereld - dan is het pas de tijd van eer ontvangen, al zal het heel anders zijn dan dat wij met ons menselijk verstand kunnen bedenken...)

Nee, die tijd van macht en aanzien is nog niet aangebroken. Integendeel, lees maar mee: 

vers 10: Want wij zijn dwaas, zegt Paulus in de verzen die volgen, al denken júllie wijs te zijn. 

Wij zijn zwak en niet in ere, maar jullie zijn sterk en populair zouden we nu zeggen, in ieder geval belangrijk in ogen van mensen. 

vers 11: Wij verduren allerlei lijden en hebben een zwervend leven, zoals Jezus ook geen plaats had om Zijn hoofd neer te leggen.
En in al het lijden verdragen we en zegenen we... 

vers 13: Zijn als het uitvaagsel van de wereld 
en als klap op de vuurpijl zijn we aller voetveeg geworden.

Paulus liet over zich heen lopen...
Dat gaat ver...! Maar de gelovigen aan wie hij schrijft worden door hem terechtgewezen om zijn voorbeeld daarin te volgen! Het voorbeeld van niet zómaar iemand, maar van een apostel... niet de eerste de beste... Ook Jezus zelf heeft deze boodschap voor ons: wie zijn leven haat in deze wereld om Mijnentwil, die zal het vinden...

Hiervoor is volharding nodig want lijden en verdrukking volhouden gaat niet vanzelf - het is strijden. 

Misschien komen we door eigen lijden ineens in de Arena terecht en zijn we zo een schouwspel. Of misschien lijden wijzelf niet rechtstreeks, maar zijn we deelnemers in het lijden van een ander - en kun je zó ‘helpen dragen’ voor zover dat mogelijk is. Ook dan sta je ineens in de Arena en doe je mee in de strijd.

Hierover lezen we iets in Hebreeën 10 vers 32 en 33:

Herinnert u de dagen van weleer, toen u zo vaak lijden doorworsteld hebt,

- hetzij zelf een schouwspel van smaad en verdrukking, 

- hetzij deelnemende aan het lot van hen, die in zo'n toestand verkeerden.

Het doel...

De strijd waar Isobel in haar boekje zoveel voorbeelden van geeft, heeft een doel en zij beschrijft dat als volgt:

"De beproevingen van ons christenen in de 20e (voor ons de 21e) eeuw, lijken op strijdperken in de hedendaagse Arena van de wereld. En de ongelovige ziet toe en raakt er alleen van onder de indruk, wanneer hij er de werking van Gods macht in ziet. Het doel van de 'Arena-ervaring'  is niet gelegen in onze bestraffing, maar in het feit dat God Zich hierin openbaart."

Dit gevolg is niet iets wat we altijd direct kunnen zien en begrijpen... Het doel wordt namelijk alleen zichtbaar als de kruik, het aarden vat, 'ikzelf' gebroken wordt.
Niet door nu al koning te zijn en macht te hebben, maar door strijd en lijden heen. Want pas dan als we onszelf verliezen, kan Christus zichtbaar worden in ons. En daar gaat het God om...

Laten wij allemaal, die strijden in de Arena, dat doen met oog voor elkaar. Zo elkaar ook de troost en bemoediging geven die we zelf van God ontvingen toen het moeilijk was. En als we weten welke vreugde voor ons ligt, kunnen we volhouden... met Jezus zelf als ons voorbeeld. Dan maakt de schande en het lijden niet meer uit (zie de teksten onderaan...).

En dat schrijf ik niet omdat ik dit uit mezelf zou kunnen, maar hoop nu en elk moment als het zover is, de genade ervoor te krijgen vol te kunnen houden. En zo in de strijd te volharden tot we bij Hem zelf in de hemel aangekomen zijn. 

Of, nog mooier, tot Hij ons komt halen... 

Want dat kan vandaag nog!

 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, 
de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting,
die ons troost in al onze druk, 
zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, 
troosten kunnen met de troost, 
waarmede wijzelf door God vertroost worden. 

 2 Korinthe 1, vers 3 en 4


Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, 

de leidsman en voleinder van het geloof, 

die, om de vreugde, die vóór Hem lag, 

het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, 

en nu zit aan de rechterzijde van de troon van God. 

 Vestigt uw aandacht dan op Hem!

Hebreeën 12 vers 2 en 3

No turning back!

... waarschuwing: heftig filmpje...

Dat heb ik nu vaak, verschillende dingen die ineens bij elkaar komen en je niet anders kan dan erover schrijven. Nu over christenvervolging wereldwijd. Deze maand las ik weer de nieuwe cijfers en de top 3 landen waar de vervolging het ergste is (met deze keer Syrië in het rijtje).

Dit filmpje geeft er beelden aan maar ook een lied. I have decided to follow Jesus... no turning back...

Een lied wat ik vroeger zong op 'jeugddag' ... Ja, ik wist wel wat ik zong! Maar de consequentie die je hierboven ziet??  Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat Jezus volgen (nog) niet méér kost dan vervolging in woorden. En toch horen we ons niet te verbazen als ons lijden op wat voor manier dan ook overkomt, Petrus noemt het 'de vuurgloed van de beproeving'  waar we niet vreemd van op moeten kijken. De brieven in de Bijbel staan er verder vol van.

Het is allemaal terug te voeren op Jezus' eigen woorden - als een waarschuwing: Wil je mij volgen? Weet dan wel wat je doet!!

Lees maar de eerste Bijbeltekst die in het filmpje wordt genoemd:

Marcus 8

34 En Hij riep de schare, met zijn discipelen, tot Zich en zeide tot hen: 

Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf 

en neme zijn kruis op en volge Mij

En dat geldt voor iedere gelovige en als je niets merkt van de noodzaak tot zelfverloochening is het denk ik goed om daar eens over na te denken. Want een slaaf staat niet boven zijn Heer, als ze Mij haten zullen ze ook jullie haten. Woorden van Jezus zelf tegen zijn discipelen die dit later aan den lijve hebben ondervonden.
Lees maar eens wat Paulus zegt over zichzelf en de andere apostelen - de volgende tekst uit het filmpje:

1 Kor 4
11 Tot op dit ogenblik verduren wij honger, dorst, 

naaktheid, vuistslagen 
en een zwervend leven;

 12 worden wij gescholden, wij zegenen; 

om het getuigenis van Jezus 

en om het woord van God,

Dit geeft een diepere dimensie aan de woorden van Jezus: 'Dit is Mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt', als heenwijzing naar zijn kruislijden en dood. Want ook zijn Lichaam op aarde wordt vervolgd en gebroken ... zij geven hun leven omdat zij niet anders kunnen. Een zeer aangrijpende gedachte vond ik het, dat wij ook deel zijn van hen, die zo vervolgd worden. Zoals duidelijk wordt in de volgende teksten van het filmpje:

Luc 22
19 Dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt  
1 Kor 12
 27 U nu bent het lichaam van Christus en ieder voor zijn deel leden

En wat doen deze vervolgde gelovigen? Zij bidden voor óns want de verleidingen van satan en vervolgingen in het rijke westen zijn veel sluwer en onzichtbaarder dan de openlijke wreedheden in de islamitische landen. Die kunnen liggen in alle luxe en welvaart waar je zo in meegaat - maar is dat wat Jezus bedoelde met je leven verliezen en je kruis opnemen? Zelfs gelovigen kunnen denken dat we hier op aarde welvaart, voorspoed en gezondheid horen te hebben - als een recht.
Maar hierdoor kan er veel extra lijden zijn bij gelovigen die bijvoorbeeld wél ziek zijn en dan te horen krijgen dat hun geloof niet groot genoeg is. Terwijl Romeinen 8 zulke duidelijk taal spreekt over ons lichaam dat nog onderworpen is aan de vruchteloosheid - in het Engels genoemd: frustration... zoals de hele schepping nog zucht in lijden. 
En het lijden wat je vanwege andere gelovigen  ondervindt, doet extra pijn en zou er niet behoren te zijn... !

Laten we bidden voor de vervolgde christenen die gemarteld en gedood worden om het getuigenis van Jezus - als mensen die ook een lichaam hebben. Maar laten we ook de andere gelovigen die lijden op wat voor manier dan ook, niet vergeten... Want ik was naakt en u hebt mij gekleed, ik was ziek en u hebt mij bezocht.
Zodat er door dit onderling medeleven duidelijk wordt wat in de volgende tekst staat:

1 Kor 12
26 Als één lid lijdt, lijden alle leden mede,

Dán zijn we Gemeente, Lichaam van Christus zoals het de bedoeling is – waar een getuigenis van uit gaat, zoals het was bij de eerste gemeente in Handelingen. Dat we dat toch nog terug zouden zien hier in de wereld zodat er nog velen door aangetrokken worden en de Here Jezus leren kennen. 
 
Wat dat ook mag kosten...

No turning back!

Verblijdt u naarmate u deel hebt aan het lijden van Christus, 

opdat u zich ook met vreugde mag verblijden bij de openbaring van zijn heerlijkheid. 

Indien u door de naam van Christus smaad lijdt, bent u zalig, 

daar de Geest der heerlijkheid en de Geest Gods op u rust. 

uit 1 Petrus 4

Love isn't love until ...

'n Mooie foto en een uitspraak erbij die ik mooi genoeg vond om hier te plaatsen. Het is ook een opmerking die aanzet tot nadenken of het wáár is: Love isn't love 'til you give it away... dat liefde alleen zo genoemd mag worden als je het ook weggeeft. Want als ik een heleboel liefde in mijn hart heb voor bijvoorbeeld mijn kinderen, dan is dat voor mijn gevoel al genoeg om te zeggen: 'Ja ik heb mijn kinderen lief!' Toch heeft liefde altijd gevolgen, zoals ook een tekst zegt dat een moeder haar baby niet kan vergeten maar er altijd voor zal zorgen ...

God geeft zichzelf

Of God ook liefde is, wordt in de wereld vaak betwijfeld - dan kijken mensen naar alle moeilijke, onbegrijpelijke dingen die er gebeuren en - als God liefde was had Hij dit vast niet toegestaan! -  dat lijkt een heel logische uitspraak. Ook gelovigen worstelen met dit probleem van het lijden in de wereld.
De oorzaak ervan is dat we genomen hebben (en sindsdien némen...) van de vrucht in het paradijs. Om als God te willen zijn, boven onze macht te willen grijpen - terwijl het een gave is die God ons wil géven.
Satan begon er al mee; hij wilde als God zijn en fluisterde Eva dezelfde leugen in, want als je toch 'valt' als belangrijke engel, dan het liefs met zoveel mogelijk slachtoffers in je kielzog...

Maar God néémt niet zonder het ook te vergoeden ... en zijn het vaak de sceptici die Hem allerlei negatieve hoedanigheden toeschrijven. Hij gééft! 
In de eerste plaats geeft Hij Zichzelf want Hij IS liefde. Hij kan niet anders dan geven. De Here Jezus gaf zichzelf, zelfs tot de dood erop volgde.. 

Geven wij onszelf?

Hebben we de Here Jezus lief, dan willen we onszelf toch ook aan Hém geven? Dan kán die beslissing verstrekkende gevolgen hebben. Misschien kost die beslissing je huis, misschien je werk, je gezondheid... je kind, misschien je man of je vrouw - alles wat we hier op aarde als zégen kunnen ervaren, daarvan kan God zeggen: "wil je dat ook aan Mij geven?..."
Dat is moeilijk en kan heel wat strijd kosten, maar als we het in Gods handen kunnen leggen - het zó als het ware aan Hem terúggeven, dan is dat de oplossing om misschien heel onbegrijpelijke dingen te kunnen accepteren als uit Zijn hand.
En als we dat weten - dat Hij liefde is -  maar ook die liefde ervaren hebben in ons hart, dan hoop ik dat je dat vast kan houden. Oók als je zware en onbegrijpelijke dingen meemaakt die je iets kosten wat je niet denkt aan te kunnen. Maar toch, er zal uiteindelijk iets véél waardevollers voor je klaar liggen als je hier in dit leven 'los moet laten'. 

Want God is liefde! en daarom geeft Hij je altijd iets veel mooiers terug dan wat je éérst bezat. Het probleem is dat we dat in eerste instantie niet zien; ook de mensen om ons heen zien misschien iemand zoals Job, die eenzaam op de vuilnisbelt zat en werd bespot en gemeden. - Maar Job zondigde in alles wat hij meemaakte niet en wist: 'Mijn Verlosser leeft...!' En God zegende hem uiteindelijk nog meer dan vroeger. Aardse zegeningen waren het voor Job, hij kreeg weer een hele rij kinderen, en veel meer bezittingen dan hij vroeger had. -

En wij gelovigen van het Nieuwe Testament?

Voor ons in deze tijd, is een groot geloof in de Heer en aardse zegen niet als vanzelfsprekend aan elkaar gekoppeld. Anders dan in het Oude Testament wordt tegen óns gezegd dat we ons niet moeten verwonderen, als we bijvoorbeeld vervolgd worden: 'Ze hebben Mij vervolgd, ze zullen ook jullie vervolgen' is de boodschap voor de discipelen. 'Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook jullie haten'. Duidelijk dat we niet iets groots zijn in deze wereld:

Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, 

dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). 

Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. 

En wat betreft veel bezittingen en een lang leven als je de Heer gehoorzaamd? Heel fijn als God je dat geeft! Het kan! Maar in tijden van economische crisis kun je er toch niet vanuit gaan dat Hij je die wel zal besparen. Zéker niet als er tegen Timoteus wordt gezegd dat we als gelovigen tevreden moeten zijn met voedsel en onderdak - niks geen grote plantage en een heel wagenpark... of een tweede huis in het buitenland en elk jaar enkele grote vakantiereizen.
En gezondheid en een lang leven is een zegen, maar deze schepping lijdt nog steeds en Romeinen 8 is duidelijk: Oók ons lichaam is nog aan de vruchteloosheid onderworpen en daarom zuchten wij in afwachting van de verlossing van ons aardse lichaam! En is dat te weinig bewijs? Lees dan maar eens 2 Kor 4:

Maar wij hebben deze schat in aarden vaten,

zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons: 

 in alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; 

om raad verlegen, doch niet radeloos;

vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren;

 te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende, 

opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbare.

Wat Gods liefde (terug)geeft

Wat er op ons te wachten ligt is een erfenis in de hemel! Dát is waar we op hopen en logischerwijs - zegt Paulus - is die hoop iets wat je hier nog niet ziet. Want hoe kun je hopen op iets wat je al ziet?
Het betekent dat wat God voor ons heeft klaarliggen niet in aardse voorspoed zit ... alle luxe waarmee je je kan omringen kun je namelijk zien. Ook altijd gezond zijn is niet vanzelfsprekend; het zijn niet de zegeningen die een gelovige in het Nieuwe Testament kenmerkt. Ziekte en dood zijn nog steeds de algemene gevolgen van de zondeval. Jezus Zelf geeft het ook al aan dat het een mens niets baat, als hij de hele wereld wint - alle rijkdom en aanzien en wat er meer te krijgen is. Als je daarmee schade lijdt aan je ziel, heb je helemaal niets gewonnen! Geloven, het draait om je ziel!
En het onzichtbare, wat we hopen, dat verwachten we met volharding!! Ook als we menselijk gezien hier op aarde 'verliezers' zijn en misschien wel iets van Job weg  hebben...

Ons loon komt op de strijd en is nu al grote geestelijke winst - onzichtbaar aan de buitenkant, maar een kracht binnenin ons. Liefde van God Zelf die we mogen ervaren in zware omstandigheden. Maar met een belofte in Rom 8: 17,18:

 Indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking.

Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd 

niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden.

En hoe vergoed Hij ons dan 'gemis' wat we hier en nu ervaren? Dat zegt Jezus ons zelf in Mattheus 19:

En een ieder, die huizen of broeders of zusters

 of vader of moeder of kinderen of akkers 

heeft prijsgegeven om mijn naam, 

zal vele malen meer terugontvangen 

en het eeuwige leven erven.

Laten we elkaar aanmoedigen om vol te houden als er strijd en lijden is. En als broers en zussen liefde weggeven aan de ander - Love, give it away! Ook mogen we voor elkaar bidden en dat is zo belangrijk!
Tot de Heer komt en onze hoop werkelijkheid zal worden. Dan zullen we Hem eindelijk zien en alles wat God ons wil geven - alles wat Hij bereid heeft voor degenen die Hem liefhebben.

Ik kijk er naar uit! Jullie ook??

But who may abide ...

Haggaï 2:7-8, Maleachi 3:1 ... gesproken:
Thus saith the Lord, The Lord of Hosts: Yet once, a little while, and I will shake the heav'ns and the earth, the sea, and the dry land; and I will shake all nations, and the desire of all nations shall come. The Lord whom ye seek, shall suddenly come to His temple, ev'n the messenger of the convenant, whom ye delight in: behold, He shall come, saith the Lord of Hosts.	Want zo zegt de Here der heerscharen: Een ogenblik nog, een korte wijle, dan zal Ik de hemel en de aarde, de zee en het droge doen beven; Ja, Ik zal alle volken doen beven en de kostbaarheden van alle volken zullen komen; plotseling zal tot zijn tempel komen de Here, die gij zoekt, namelijk de Engel des verbonds, die gij begeert: Zie, Hij komt, zegt de Here der Heerscharen.
Maleachi 3:2 But who my  abide the day  of His coming?  And who shall stand when He appeareth?  Doch wie kan de dag van zijn komst verdragen, en wie zal bestaan, als Hij verschijnt?

Er is niets nieuws onder de zon, de woorden over de komst van de Messias van Maleachi zijn nog steeds actueel... Maar ook tweeduizend jaar geleden was het al de vraag: wie zit er op Hem te wachten als Hij komt? En het was duidelijk dat er maar weinig mensen waren die er naar uit zagen. Gelukkig was er Maria.... Maar ook Simeon en Anna, van hen staat er dat zij 'de vertroosting van Israël' verwachtten op hun hoge leeftijd...

Denk je dat eens in: jaar in jaar uit leefden zij in Israël wat de oude luister en glorie verloren had. Een provincie van Rome waar de Joden nog per gratie hun eigen bestuur en godsdienst mochten uitoefenen. Geen glimp meer van de glorietijd van koning David, laat staan een tempel die zo indrukwekkend mooi was als die van Salomo.... (De tempel die onder Ezra herbouwd was deed de ouderen die in tranen uitbarsten omdat deze niet te vergelijken was met wat er eerder had gestaan.) En al had koning Herodes de tempel nog verfraaid... Simeon en Anna zagen er om zich heen niets van maar verwachtten hun Messias zoals God zelf hen had beloofd.
En ineens daar op het tempelplein waren Jozef en Maria en mochten zij een klein baby'tje in hun armen nemen. En hun ogen zagen het heil van God - nog niet in volle omvang, maar hun Messias was geboren!

Wie hem verder kwamen vereren waren de herders en wijze mannen uit een heel ver land. De toenmalige koning deed er echter alles aan om van deze koning die vermoedelijk geboren was af te komen en moordde alle kindertjes van Bethlehem onder de twee jaar uit... want in Bethlehem Efrata zou de koning geboren worden...
Hij kwam tot de Zijnen maar ze hebben Hem niet aangenomen: Wij hebben geen koning, alleen de keizer!

En wij?

En hoe is het gesteld met degenen die Hem wel hebben aangenomen, verwachten wij Hem wel? En dan bedoel ik niet alleen Zijn wederkomst, daar zien wij hopenlijk naar uit!! Maar ook mogen wij ons afvragen: Verwacht ik ook dat Hij bij mij is elke dag ... dat Hij jou en mij zal leiden en troosten heel de weg die we te gaan hebben. Zoals in een bekend lied we ook de nabijheid van de Heer wensen: ( hetzelfde woord als in de tekst uit Maleachi maar dan in een wat andere betekenis)


Abide with me!  Blijf bij mij Heer...

Dat is wat de Emmausgangers ook vroegen... toen, vlak na de kruisiging en ze figuurlijk gesproken even helemaal de weg kwijt waren. Ze waren onderweg naar |Emmaus en ineens wandelde iemand een stukje met hen mee en hij merkte hun gemoedstoestand op; hij vroeg. Waarom zijn jullie zo bedroefd?..
En zij vertelden hem waar ze zo mee zaten, dat hun hele toekomstperspectief in duigen lag... Vanwege de dood van hun geliefde Meester.
Dat was het moment waarop Hij hen alles uitlegde wat in de Schriften over Hem ging. Want Hij die ineens met hen meeliep, was Degene die gestorven was, en die ze zo misten... En zijn woorden belandden rechtstreeks in hun hart en daardoor kwam als vanzelf de vraag: Heer, het is al laat, blijf bij ons! 'Abide with us!' Ze drongen zelfs sterk aan want Hij deed alsof Hij verder wilde gaan. Hij wil als het ware van ons hóren: Abide with us!
Toen herkenden zij Hem bij het breken van het brood; hun ogen werden geopend...

And who shall stand when He apeareth? 

Hebben we die vraag al aan Hem gesteld? Dan opent Hij ook onze ogen zodat we Hem herkennen.
En dan, met Zijn Geest in ons, kunnen we zijn komst verdragen. Geen angst meer voor het oordeel; dat is op Hem neergekomen.
Als we willen dat Hij bij ons blijft en we nu al met Hem willen leven... if He abides with us... dan mogen we weten dat we (als het zover is) mét Hem zullen verschijnen in heerlijkheid. Want wie bij Hem horen zijn op het moment dat het oordeel aanbreekt, allang met Hem verenigd en voor ons is het: We shall be with Him, when He appears!

- we zullen zelfs samen mét Hem de oordelen uitoefenen; dat is iets wat ik niet begrijp, maar het staat in de Bijbel en is voor mij dan ook een duidelijk bewijs dat we als gelovigen, zelf niet meer geoordeeld zullen worden - dit even terzijde als verduidelijking :)

Misschien is het al heel snel zover, en voor ieder zichtbaar dat we bij Jezus horen.
Zijn weg begon in Bethlehem in een stal maar leidde naar het kruis. Maar Hij stond ook op uit de doden... Zó heeft Hij ons bevrijd van de dood en het oordeel. We zijn vrij!
Iets om altijd dankbaar voor te zijn!

***********

Indien wij dan met Christus gestorven zijn,

geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven,
(uit Rom. 8)

 Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God.

 Wanneer Christus verschijnt, die ons leven is, 

zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid.
(uit Collosenzen 3)

 Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen. 

 Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, 
hun, die in zijn naam geloven; 

 die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, 

doch uit God geboren zijn.

Want:

 Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond

 en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, 

een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, 

vol van genade en waarheid.

(uit Johannes 1)

Een leeg huis...

Een leeg huis is een titel van een bekend boekje. Zo'n boekje wat je dan vroeger op je lijst zette voor Nederlands - want het was niet al te dik. :) Maar nu is het voor ons ook zover: 'ons' huis is leeg, vandaag is de sleuteloverdracht...

En gisteren gingen we nog even voor het laatst naar binnen... op de fiets het bekende paadje af langs de voordeur achterom... en even kijken of de buurvrouw in de kamer zit. Dan de achterdeur - met het bekende klikje en ook hoe de deur in het slot valt is ineens wat je dan opvalt... Een huis heeft eigen geluiden ook als je de keuken in komt (die was nog niet heel erg anders want een aanrecht met kastjes staat er natuurlijk nog). Maar door de volgende deur in de kamer gekomen, zie je de sporen van leven; vloerbedekking met de afdrukken van het orgel (nam dat zoveel ruimte in??) en inderdaad als een huis leeg is, is het wel érg duidelijk dat de muren en plafonds een beurt nodig hebben. De kamer is leeg en groot... En als we verder lopen naar boven... de kasten zijn leeg... er hangen nog gordijnen maar verder is het een huis wat zijn taak er op heeft zitten.

Loslaten is niet makkelijk, vooral als iets je heel dierbaar is geweest. Maar toch ontkom je er niet aan in dit leven. En leert het me ook weer iets, namelijk dat je niet moet vasthouden wat eigenlijk voorbij is... Al wil je er soms niet aan omdat het bekende vertrouwd is en daarom de indruk wekt dat dát het is...
Soms is het ineens zover, wij nu vanwege het logische gegeven van 'te oud' zijn van moeder om alles nog te kunnen doen. Soms moet je loslaten vanwege andere redenen, gedwongen door omstandigheden die niet bij de normale loop van het leven horen... En dat is nog véél moeilijker.

++++++++++

De volgelingen van de Here Jezus kenden dit probleem ook. Drie jaar hadden ze met de Here Jezus gewandeld, Hij had hen veel geleerd en uiteindelijk was Hij gevangen genomen en gekruisigd - een vreselijke tijd, was alles dan voor niets geweest?
En Maria is in de graftuin als ze Hem tegenkomt en Hij haar naam noemt: Maria!
En dan, wordt het weer zoals het was? Nee, dat niet, want Hij zegt tegen haar:

Houd Mij niet vast, want Ik ben nog niet opgevaren naar de Vader; maar ga naar mijn broeders en zeg hun: Ik vaar op naar mijn Vader en uw Vader, naar mijn God en uw God, (Joh 20.) 

Maria had de Heer net teruggevonden en nu moest ze Hem alweer loslaten, Zijn taak was volbracht en het ging nu niet meer om Zijn zichtbare aanwezigheid. Zoals Jezus al had verteld aan de discipelen bij de gesprekken bij het Avondmaal: Je zult Mij nu niet meer zien maar Ik stuur de Geest. Die zal jullie troosten en zo zal Ik in jullie zijn. Tot ik weerkom en jullie tot Mij neem...
Waar het nu om draait is geloof en niet: zien en dáárom wel kunnen vertrouwen. Zoals Paulus het zegt dat wij wandelen in geloof, niet in aanschouwen. 2 Kor. 5: 7.

Dat is wat wij als gelovigen nu al 2000 jaar mogen doen, zoals Abraham ook geloofde en daarom genade vond in de ogen van God...
En hij, de vader van alle gelovigen, woonde in tenten en was een vreemdeling.... Laat ons dat dan niet vreemd voorkomen als we daar iets van ervaren in ons leven. Abraham had hier geen blijvende stad maar verwachtte de toekomstige, de stad met fundamenten. Dáár was hij naar op weg:

 

zij hebben beleden, dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde, maar nu verlangen zij naar een beter, dat is een hemels, vaderland. (uit Hebr. 11)

Ook leven we nu nog letterlijk in een aardse tent, ons lichaam en de heilige Geest zucht met ons mee omdat we overkleed willen worden, dat is onze hoop.
Straks, misschien al snel, arriveren we samen in die hemelse stad met fundamenten:

En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is.  En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn,  en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.  En Hij, die op de troon gezeten is, zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. (Openbaring 21)

Iets waar ik zo ineens bij stil te stond op deze speciale dag, voor ons toch ook een omzien in dankbaarheid. Maar tegelijk leren dat het in je leven ten diepste gaat om de dingen die niet zichtbaar zijn. Laat het zo zijn dat we door het geloof, onze blik steeds meer dáárop richten.
Want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig!

Every valley....

Jesaja 40:4
Ev'ry valley shall be exalted, and ev'ry mountain and hill made low, the crooked straight and the rough places plain.	Elk dal worde verhoogd en elke berg en heuvel geslecht, en het oneffene worde tot een vlakte en de rotsbodem tot een vallei.

Jesaja heeft heel wat mooie profetieën uitgesproken die in de 'Messiah' op muziek gezet zijn. Ik heb het in een vorig blogje al over de troost gehad van God zelf, dat het lijden van zijn volk is volbracht... En: 'Bereid in de woestijn een weg voor onze God!' en wij weten inmiddels dat het Johannes de doper was die zo het Lam Gods mocht aankondigen.

Maar hier in vers 4 van Jesaja 40 wordt wel iets heel ingrijpends beschreven... tenminste als je ooit de machtige bergen in Zwitserland hebt gezien - dan kun je je toch niet voorstellen dat elk dal verhoogd zal worden: Every valley shall be exalted! en tegelijkertijd zal elke berg en heuvel tot een vlakte worden.
Maar daar blijft het niet bij; ook het oneffene wordt vlak (het kromme wordt recht, zegt een andere vertaling)  the crooked straight and the rough places plain! ... geen rotsblokken en uitsteeksels meer waar je over struikelt, dat is verleden tijd..
Ja, onvoorstelbaar! (Al vind ik Zwitserland stiekem heel wat minder mooi als de bergen en dalen ineens verdwenen zouden zijn.)

every mountain will made low

rough places...

De toepassing 

Of dit vers echt letterlijk zo wordt bedoeld? Misschien wel, ik weet het niet...
Maar wat zéker zo zal zijn, dat er een moment zal komen dat de dalen en bergen in ons leven, verleden tijd zullen zijn. De dalen waar we in kunnen zitten door bepaalde omstandigheden... omdat er een berg van problemen en moeilijkheden voor ons oprijst die niet te overzien is, laat staan te beklimmen...  en dat kan van alles zijn waarin we in ons leven 'lijden' ervaren.
En áls je dan eindelijk de moed hebt gehad en aan de top staat, denk je er te zijn; maar soms is het dan niet het wijdse uitzicht waar je je zo op had verheugd - het uitzicht op een vallei waar je de weg naar het einddoel duidelijk kan zien. Integendeel, misschien ontdek je dat je bezig bent een hele bergketen te bedwingen en is er van zicht op het einddoel nog lang geen sprake, doemt de volgende berg alweer voor je op.

Dan kun je verzuchten: "Ben ik er nu nóg niet? Wanneer mag ik nu eens genieten van het prachtige uitzicht waar de dingen duidelijk voor me worden?? Waar mijn voet ook niet meer struikelt over alles wat mijn weg onbegaanbaar maakt" - the rough places - die je zo kunnen hinderen om verder te gaan, misschien dagelijkse pijn of andere zaken die je boven het hoofd groeien, alles wat je kan benauwen...
Ook kun je in je leven veel dingen tegen komen die krom zijn - oneerlijkheid, letterlijke onrechtvaardigheid (dat zit ook al in het woord ingesloten valt me nu op) omdat het ook in dit land al vaak is geworden als in de tijd van de profeet Micha, waar de leiders het recht verafschuwen en al het rechte krom maken.

Zwitserland, 1986

Maar verbaas je niet als dit soort dingen je overkomen zegt Petrus... want door al deze beproevingen wordt je geloof getest. En als je geloof het vuur van de beproevingen kan doorstaan - alles wat je meemaakt in de dalen, de bergen waar je moeizaam tegenop klimt, de ruwe paden en het kromme van onrecht wat je soms zo rechtstreeks ervaart - als ons geloof dit alles 'overleeft' , dan blijft er kostbaar goud over... in het vuur gelouterd...
Wat een bemoediging! Het einddoel van onze geloofsreis is de Heer zien, de zaligheid van onze zielen. De bergen en dalen liggen achter ons, ze zijn tot een vlakte geworden en we lopen op een effen pad, een rechte baan waar uiteindelijk recht gedaan zal worden.

********************

Over ons geloof en de heerlijkheid 
- de tekst die opgezegd wordt nadat het lied is gezongen...

Dan gaat het gebeuren, Hij komt terug naar de aarde! En, vervolgt Petrus, is ons geloof (wat getest is op echtheid) 'tot lof en heerlijkheid en eer' bij Zijn openbaring...
Laten we daarom naar elkaar omzien en elkaar aanmoedigen erin te volharden!
Ook Paulus zegt het: wij zijn de erekrans voor onze Here Jezus bij zijn komst. (Iets wat ik haast niet durf neer te schrijven...) en zullen openbaar worden als 'de zonen Gods' - de gelovigen in de verworpen Heer. Wij, die nu lijden dragen voor Hem, we zijn nu nu nog met Christus verborgen voor de wereld. Maar als Hij weerkomt, zullen we mét Hem verschijnen in heerlijkheid.
Hoe bijzonder! Deze tekst beschrijft dat moment:

Jesaja 40: 5  And the glory of the Lord shalI be revealed, and all flesh shall see it together, for the mouth of the Lord hath spoken it.

En de heerlijkheid van de Heer zal zich openbaren en al het levende tezamen zal dit zien, want de mond des Heren heeft het gesproken.

De weg is geëffend, elke berg en elk dal is tot een vlakte geworden. Ten eerste zal Israël het zien en hen zal recht verschaft worden na zoveel onrecht...
En omdat de Heer Zelf dit heeft gezegd, weten we de zeker dat het eens zover zal zijn.

Ik hoop dat we hier allemaal ' amen' op kunnen zeggen -  het zal zo zijn! ...
... for the mouth of the Lord has spoken it...